این دیدگاه که نظام آموزش و پرورش کارخانه است و معلمان کارگران آن هستند دیدگاهی مکانیکی است و با ویژگی های یک نظام ارگانیک در تضاد است، چرا که اگر با یک دید مکانیکی به یک پدیده ی ارگانیک نگاه کنیم بالتبع برخورد ما با این پدیده ها نیز مکانیکی خواهد بود ، به عنوان مثال زمانی که صحبت از ناکارآمدی نظام آموزشی می شود، برخی ناکارآمدی را به مدیریت  این نظام نسبت می دهند، برخی به معلم ، برخی به دانش آموز و برخی دیگر نیز عواملی خارج از این نظام را مقصر می دانند.

در حالی که با نگاه ارگانیک تمام این عناصر در تعامل با یکدیگر بوده و در حال تاثیر و تاثرند. از طرف دیگر این نظام ارگانیک با محیط خود در تعامل بوده  و هر گونه تغییری در محیط اجتماعی ، سیاسی،فرهنگی ، اقتصادی ، علمی ، هنری و … و در سطوح محلی، ملی و بین المللی نیز بر نظام آموزشی تاثیر گذار است.

به عناون مثال زمانی که از ناکار آمدی فارغ التحصیلان ( دانش آموختگان) نظام آموزشی صحبت به میان می آوریم، در واقع از این نکته غافل شده ایم  که از یک نظام  که همچون یک کارخانه نگریسته می شود و مدیریت کارخانه ای بر آن حاکم بوده است نمی توان انتظار داشت انسان هایی خلاق و پرتوان تربیت نمود.این دیدگاه هر گونه تحولی را نادیده می گیرد  که با هیچ تغییر محیطی توان حرکت و همسویی ندارد.

 نتیجه این که نظام آموزشی ما کارخانه نیست و مدیران آن کارخانه دار نیستند و سیاستمداران ما نیز نباید نسبت به چنین نظامی دیدمحدود و ماشینی داشته باشند.

نظام آموزش و پرورش کارخانه نیست

The education system is not a factory